Çiçeği burnunda evlilik ,sudan çıkmış balık misali.....

İnanması güç ama  sonunda bende evlendim...Tüm o koşturmalar, bitip tükenmek bilmeyen alışverişler,eşya seçimleri..Bazen aksilikler , bazen gülme krizleri yaşatan anlar ,
acısıyla tatlısıyla uzun bir süreci noktalayıp, hayatımıza iki nokta üst üste koyduk, yeni yaşamımızdaki gelecek günler için...
Göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor zaman 1 ayımızı doldurduk bile.. Ama ne hissettiğime dair  en ufak net bir duyguya sahip değilim henüz,herşeyden biraz var hüzün sevinç yalnızlık, ve asla yalnız kalmamak... Garip ikilemler bunlar, ama şunu anladım ki ,artık birini özlememek  bir çok kişiyi özlemenin bedeli olabiliyormuş...Ve insanın içinde hep bir özlem kalıyormuş sadece kime duyulduğu değişebilen bir özlem...
Hayatımda daha önce hiç yapmadığım şeyleri yapıyorum , örneğin sabah erken kalkmaktan nefret ederim ben  bu yaşıma kadarda üstün çabalar sonucunda  çok özel durumlar hariç işlerimi hep öğle saatlerine denk getirmeyi başarmışımdır...Sadece erken kalkmak değil o saatte ağızıma lokmada koyamazdım,aşırı yoğun bir miğde bulantısı  ve görmek istenilmeyen bir  sabah kahvaltısı...Aslında ben salata yapmayıda sevmem, yemek yapmayı bilmem, çamaşır hiç yıkamadım hayatımda,bilmediğim o kadar çok şey var ki aslında....
Yavaş yavaş öğreniyorum hayatı  sabahın 7.30 unda çalan bir zil ve öfkeyle açılan gözlerim hani şeytan fırlat at diyor o saati duvaraa ,ama yanında gülümseyen bir yüz sıcacık sana bakıp günaydın diyen biri varsa üşümene rağmen yataktanda kalkıyorsun kahvaltıyıda hazırlıyorsun hatta  o buz gibi domatesleri özenle dilimleyip tabaklara koyup kendini onun karşısında çay içip kahvaltı yaparken bulabiliyorsun...
Herşey yardımlaşılınca güzel ,ve paylaşmak  bir salatayı birlikte hazırlamak tabakları birlikte kaldırmak güzel,nevresimi ;' hayatım sen bir tek yastık kılıflarını geçir ben işim bitince geleceğim çarşaf ve yorgan kılıfını ikimiz hallederiz' dediğinde,işlerin bitip odaya nevresimleri deiştirmek üzere gelip bütün yatağın muntazam  bir şekilde  düzenlenmiş olmasını görmek güzel....Evliliğin tuzu biberi kavgalar derler hep, kavga etmenin en güzel yanı barışmak derler...Bence hepsi saçmalık ,titremek gerekiyor üzerine sevdiğinin  ve evliliğinin ,zaten hayat bu kadar zor ve acımasızken ,birşeyi başarmışsen eğer,değerini bilmek gerekiyor...""Bana göre başarmak birşeyi elde etmek değildir,asıl başarı birşeyi elde ettiği ilk anın  güzelliğini bir ömür koruyabilen kimsedir."Sahte başarılar istemiyorum bu hayatta,gerçekten başarmak istiyorum,ve başarısına hayran olup zaferiyle övündüğüm bir erkek istiyorum karşımda...
Bir kadın uzaklarda penceresine akşam çökerken yalnızda kalabilir tüm korkularına rağmen,bir soğanın saatlerce onu ağlatmasınada izin verebilir sırf lezzetli bir yemeği ona sunabilmek için,heyecanla geliş saatini bekleyebilir yollarına bakarak ve bitip tükenmek bilmeyecek fedakarlıklar yapabilir...
Yeter ki karşısında ki erkek bunu fark etsin,kimsenin senin gibi olamayacağını anlasın ve seni üzmesin...Bir kadın bir erkeğin herşeyi olabilir, yeter ki bir erkek bunu hak etsin...  :)
Genel yorumlardan sonra evlilik çok zor ama zor olduğu kadarda güzel birşey bence ,Rabbim yuvalarımızdan huzuru eksik etmesin...


S&S